(w zakonach rycerskich)

См. также в других словарях:

• komandor — m IV, DB. a, Ms. komandororze; lm M. komandororzy, DB. ów 1. «stopień wojskowy w marynarce wojennej odpowiadający stopniowi pułkownika w armii lądowej; oficer mający ten stopień» 2. hist. «godność w dawnych zakonach rycerskich; dostojnik… …   Słownik języka polskiego

• komandorstwo — n III, Ms. komandorstwowie, blm 1. «stopień komandora, oficer marynarki wojennej lub godność komandora, dostojnika w średniowiecznych zakonach rycerskich» 2. → komandoria w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

• komtur — m IV, DB. a, Ms. komtururze; lm M. owie, DB. ów hist. «w niektórych zakonach rycerskich, np. w krzyżackim, zwierzchnik domu zakonnego, później w państwach tych zakonów zarządca okręgu, prowincji (komturii), a w czasie wojny dowódca osobnego… …   Słownik języka polskiego

• komandor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. komandororze; lm M. komandororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stopień wojskowy w marynarce wojennej odpowiadający pułkownikowi w armii lądowej; oficer mający ten stopień… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• komtur — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. komtururze; lm M. owie {{/stl 8}}{{stl 7}} w niektórych zakonach rycerskich (np. u Krzyżaków): zwierzchnik domu zakonnego, w państwach zakonnych: zarządca okręgu administracyjnego, w czasie wojny dowódca… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień